اثر حمل بار کوله پشتی بر روی پاسچر و الگوی راه رفتن دانش آموزان روستایی در دو شیوه حمل

زمینه و هدف: حمل بار به طرق مختلف از زندگی روزمرۀ انسان ها جدا نیست و در این میان، حمل کوله پشتی یکی از مصادیق شایع آن است. حمل کوله پشتی در وضعیت های نامطلوب و با وزن زیاد عامل موثری در ایجاد دردهای اسکلتی – عضلانی است. تحقیق حاضر با هدف مطالعۀ اثر حمل بار کوله پشتی بر روی پاسچر و الگوی راه رفتن دانش آموزان روستایی به شیوۀ حمل یک طرفه در مقایسه با حمل دوطرفه انجام شده است. مواد و روش ها: بدین منظور، 20 دانش آموز سالم پسر با میانگین سنی 12 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها کوله پشتی هایی را با اوزان 0 ،10 ،15 و 20% وزن بدن، در دو شیوه حمل و با سرعت (m/s)1/1 روی نوار گردان به مدت 30 دقیقه حمل کردند. از آزمودنی ها در حال راه رفتن فیلم برداری شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلم های گرفته شده با نرم افزار دارت فیش انجام گرفت. یافته ها: سرانجام تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد حمل یک طرفۀ کوله پشتی- در مقایسه با دوطرفه - باعث کاهش ارتفاع قد (p<0/05)، افزایش خم شدن زاویۀ بالاتنه (p<0/05) و افزایش زاویۀ خم شدن زانو (p<0/05) می شود. شیوۀ حمل یک طرفه در مقایسه با دوطرفه تأثیر معناداری در زاویۀ دورسی فلکشن و پلنتارفلکشن مچ پا ایجاد نمی کند. بعلاوه، شیوۀ حمل یک طرفه باعث کاهش فاصلۀ یک طول گام و افزایش تواتر گام در دقیقه در مقایسه با حمل دوطرفه می شود (p<0/05). بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر، حمل کوله پشتی به شیوه نامطلوب باعث تغییرات معناداری درکاهش ارتفاع قد، خم شدن زاویه بالاتنه به سمت جلو و خم شدن بیشتر زانو می شود. همچنین، حمل نامطلوب تغییرات معناداری را در الگوهای راه رفتن به وجود می آورد؛ لذا توصیه می شود که دانش آموزان حتی الامکان از هر دوبند کوله پشتی به شیوه ای صحیح استفاده کنند.